Dag 22

Totale afstand: 1789 km
Dagafstand: 71 km 
Aankomst: Las Illas

Gisterenavond hebben we het ook weer meegemaakt. Zijn we hier in Estagel in een restaurantje. We hadden beide grote  honger. Loopt er zo'n madam rond die achteraf serveerster, kok, en entertainer te zijn. Zo'n aparte grappige hippe overjarige madam! Zegt die madam, kom maar mee naar de keuken kijken,  dan kan je zien wat we allemaal hebben!! Ik dacht, moet ik nu echt mee naar de keuken! Maar ze gebaarde tegen mij dat ik mee moest komen. Dus ik mee naar de keuken. Alle koelkasten werden opengetrokken en ze liet me allerlei lekker eten zien. Ik zag ook heerlijke
garnalen staan. Ik gebaarde die wil ik wel. Zegt ze, nee, nee, is voor een andere tafel, daar is iemand jarig!! Oke geen probleem. Dus ik wees aan wat ik wilde. Zegt ze, and your husband, ik zeg, hij wil hetzelfde. Een uur later hebben we nog geen eten!!
Ik loop naar die madam en wijs naar mijn buik en gebaar dat ik honger heb. Ik zeg, I have velo (dat betekent fietsen) 100 km. Oke, oke, zegt ze. Do you want Viande (kalfsvlees), ik zeg oke. En weg was ze.

En ja hoor, na 10 min. kregen we ons eten. En het was me toch lekker. We hebben een heerlijk stuk kalfsvlees gegeten met gesmoorde groente, zoals aubergine, ui, tomaat,
courgette, etc
Tijdens het wachten hebben wel gezien dat het hier een zooitje ongeregeld is. Wel grappig. Je ziet hier ook allemaal van die hippies en Jezus figuren lopen. Mooi om te zien!
Uiteindelijk had ze ook nog een heerlijk chocolade toetje. Toen ze het toetje stond aan te prijzen  stond ze helemaal met haar ogen te draaien. Het was een aardig grappig mens!
Toen we naar onze b&b liepen zeiden we tegen elkaar, dit hebben we nog nooit meegemaakt, maar het was wel erg leuk!

Vandaag wordt een zware dag met 2 kleinere klimmen en onze laatste Col door de Pyreneeën naar Spanje!

De eerste klim van 100 naar 400 mtr ging vanuit Tour-de-France via Casagnes naar Belesta (10 km). De eerste  5 waren behoorlijk zwaar de rest viel reuze wel mee. Jammer genoeg was het bewolkt. We fietsten
weer tussen de wijngaarden naar boven en daalden via de bossen naar beneden. We hadden nauwelijks last van de wind. Overal staan weer wijnhuizen aangegeven en zijn ze met de wijn oogst bezig.
Het is weer super gaaf om hier te fietsen. 

Op zich wel grappig. Midden in het dorpje Belesta stond aangegeven "Route barrière "  (weg afgesloten) naar Ille Sur Tete. Daar moesten wij naar toe, dus wij toch de weg ingeslagen. Na een aantal km afdalen, stond er weer een groot bord op de weg met "Route  barrière". Wij weer er langs af gereden. Toen kregen we een bult met grof puin,  wij er weer over heen gestapt. Uiteindelijk lag er een grote ijzeren balk midden op de weg op 80 hoogte!! Achter de balk waren twee mannen aan het werken. Zegt Frank zo als grapje, kunnen jullie die balk niet even verleggen! No, no, zeiden die mannen. Dus we moesten of met de fiets eronder door of erover heen. Die keuze was snel gemaakt. Wij beiden onze fiets optillen en die mannen namen onze fietsen aan dus probleem opgelost, haha
Tegen een uur of 11 begon het zonnetje te schijnen en werd het aangenaam.

Toen we om twaalf uur in Fourques aankwamen zagen we op een bord dat het 23 graden was. Al de hele dag is er nauwelijks verkeer op onze route, heerlijk. Op enig moment stond er aangegeven dat we weer een klim van 8 km kregen, nu van 100 naar 300  mtr. naar Llauro. Dat bleek uiteindelijk 6 km te zijn, daar draaien wij ons hand niet meer voor om, was een makkie, haha 
Met beide afdalingen moesten we wel verdomd goed opletten. De bochten zijn scherp en er staan hier nergens vangrails!! Onze remmen hebben hier flink wat te lijden!!

Na de lunch kregen we het echte werk. Onze laatste klim door de  Pyreneeën  is de "Col de Manrell" naar 700 mtr. vanuit  Maureillas via Las Illas (550 mtr) naar La Vajol (Spanje). 

Wel mooi om te vertellen. Ik zit al een paar dagen te piepen dat ik er tegenop zie om deze Col te beklimmen. En Frank heeft zoiets van, dat doen we toch gewoon. Als het dan eenmaal zover is dan ga ik er gewoon voor en dan begint Frank hem een beetje te knijpen!!
Ik zeg zo tegen hem, zie jij er tegenop! En ja hoor, zegt hij zo mooi, ik vind het toch ook wel spannend!! Natuurlijk mag dat ook maar de dagen daarvoor....

Na 8 km sterk geklommen te hebben waren de laatste 2 km vals plat. Voor ons beiden is het meegevallen. Het was wel een behoorlijk inspanning, maar geen "echt" afzien. Ook deze beklimming was schitterend.

Om drie uur waren we in Las Illas. Het is een echt bergdorpje dat bestaat uit een paar straten. Het is dat we deze tip hadden gekregen via internet, want anders waren we nooit op de bonnefooi naar dit dorpje gegaan. De hostal ziet er heel idyllisch uit. Onze wc en badkamer moeten we delen met de andere gasten, maar zo what!! Je moet hier lekker kunnen eten! Dus wachten we maar af. 

Morgenvroeg gaan we na ik denk 3,5 km de grens naar Spanje. Ole

Adios

Ps: ik heb hier nauwelijks bereik, maar ik probeer toch deze mail te versturen